بسم الله الرحمن الرحیم

    روز نهم است ، روز وفا ، روز مردانگی ، روز اثبات عاشقی ، امروز روز عباس بن علی است!!  این روزها مرور کرده ایم همه ی ان دقایق را ، هر کدام را به ا ندازه ی سالی ...  گلوی شکافته "اصغر" را به سوگ نشستیم... روی به خاک وخون نشسته "اکبر" را ودل چاک چاک شده به سودای "ابا لفضل" کشاندیم . اسطوره ی مرگ سرخ... نماد همه ی آنچه در قرن ما به دست فراموشی سپرده میشود ! نماد غیرت ، حکمت ، بصیرت و... . سال ها تلاش برای کم رنگ کردن جهاد "عباس بن علی" صورت گرفته اما نتوانسته انچنان که خود انتظار داشته این عشق را بی رنگ کند... نقش صورت زده بر بصیرت ابا الفضل اما حتی ذره ای در زیبایی سیرت عباس تنوانسته دست ببرد.

    "شیرمرد ام البنین" د رکربلا می ایستد با قامتی چون "علی" افراشته...برادران را یک به یک ابراهیم وار قربانی "حسین" اش میکند... و می ماند تا مبادا بعد او برادران به وسوسه ی پسر زن بز چران از راه بمانند !!! اینکه میگوییم وسوسه نه از این وسوسه های نصیب ما ضعیف نفسان ؛نه !!!! این انتخاب میان مرگ با زندگیست، میان رفاه دنیویست با حیات اخروی... و ما افسوس؛ حتی لحظه ای طاقت تصور نخواهیم داشت چه رسد به انتخاب...

   " برادر ترین برادر دنیا "! آن لحظه که چشم از "حسین" برداشتی تا بی اذن جنگ  به علقمه رسی... با دل خدا را دیدی ؟؟؟ سردارِ بی رقیبِ کارزار جنون ؛ میان ناله های کودکان ارباب چه بر دلت گذشت ... بر دل غیرتمندت ... روحم فدایت عباس ... بگو چند بار نگاه از "عقیله بنی هاشم" ربودی  از شرم ؟؟؟  بگو لحظه هایی که "زینب" بر کشتگان زاری میکرد، امّا برای پسرانش حتی نفسی غمبار هم نکشید؛ بر قلب مهربان تو چه گذشت ... چه درس گرفتی از پدر که اینگونه امتحان با افتخار پس دادی ... تو ایستاده بر در خیمه هیمنه ی غیرت بر دل،قصد سقایی داری و آب... آب ... شرمنده از جاری نشدن شرمنده ی فرو ریختن از دستانت و آه از دستانت عباس !!! این همه غم یک جا ؟؟؟ کاش عباس را برای زینب باقی میگذاشتند... کاش عباس می ماند تا عصر عاشورا دست بی حیای رباینده گوشوار را قطع کند ... کاش عباس می ماند تا بی بی را از نگاه ان همه اولاد شیاطین حفظ کند... اما عباس... نقطه اوج عاشورا بود ... اذن نبرد نداشت،چه جهادش چنان مردانه بود با نفس،که اگر جهاد ظاهری میکرد زیبایی ان مسطور میشد ... عباس نقطه ی اوج هر احساس عاشقانه ای است که در ذهن آدمیان نقش بگیرد..."عشق،احساس عباس است به حسَین"

    دلاوری دل نگران لبِ خشکیده ی کودکان ... دست محزون تقدیر چشم های کوچک خشک از اشک طفلان کاروان حسین را تا ابد چشم انتظارعمو گذاشت!!! نمیدانم شاید ان ها که کوچک تر بودند در بین راه، پای خسته بر خارها ، کمر سوزان از اتش تازیانه ها، طعم خشکِ خون چکیده از لاله گوش ها...وای...برمی گشتند و به کربلا نگاه میکردند در انتظارآمدن عمو عباس... چه کسی باور میکرد عمویشان از اسب بر زمین افتاده باشد... مگر میشود یکروزه همه ی شیرمردان هاشمی رفته باشند!مگر میشودعلی اکبر نباشد که خواهر در اغوش، بیاورد مبادا خسته شود، نه عمو جعفرشان...وپسر عمو ها و همه ییادگارن وفاداری به عمو حسن همه ی وفاداران تاریخ ونه...خدایا چه شده ...  ایا حسین را گناهی بوده ... اخر حسین فقط بیعت نکرد ... جرمی که نداشت ... خدایا این ها مسلمانند ؟؟؟ خدایا این ها نماز میخوانند!! انهم با لکه های خون حسین برلباسشان... وای از غمت حسین...

    "عباس" پور علی، واژه ها در مقابلت گم میشوند ، کسی را یارای توصیفت نیست ... تو همان نور فطرتی که هست، دیده میشود، اما به وصف نمی اید . تو نماد عروجی ، میزان اخلاصی ، تو تنها کسی هستی که بعد از حسَنَین افتخار پسری "زهرای مرضیه" نصیبش  شد !! بگو چه کردی که بانو خود به دیدارت امد ... تردید ندارم "بی بی دوعالم" را دیدی لحظه پرواز و بعد دل از حسین بریدی... وگرنه دوری عباس ازحسین متصوّر نبود !!! این را همه میدانستند ... حسین برادری دارد که همیشه در کنارش ایستاده ... همیشه حاضر به حمایتش... عباس چه شده که امروز تو پیش پای حسین افتاده ای ؟؟؟ مولا کمر به حمایت که راست کند؟... برخیز ...جان برادر

   بغض به خون گریسته ام، "عباس" دلاور بنی هاشم ،اشک هایم نثار لحظه های غمت ، جوانیم نذر مادرت ، چادرم که میراث همه ی زنان کربلاست کفیل آستانت... ومن چشم هایم را نذر تو میکنم... نذر میکنم چشم هایم جز به رضای حسین نبینند ونخواهند... قربانی ام بپذیر! نگاهم را از همین جا گره میزنم با ضریح پای بوس ملائکت ...! چشم هایم نذر چشم هایت ان لحظه که دنیا را علی وار رها کردی،درحالی که دنیا از تو دست نمیکشید ! چشم از دنیا فرومیبندم به حرمت چشمان بریده از دنیایت عباس... همان می بینم که تو در کربلا دیدی "حسین و دیگر هیچ"

  دستم را بگیر ... وای ِ من ... وای ِ من ... از دست هایت عباس...

پ.ن: هدیه به آستان طفلان کربلا صلوات

بسم الله

روزهای سرخ سلام! داغ دل سالها سلام! عطش آب در کام ما سلام!

   گفتی بگو حسین و گفتم وهمه آب ها با همه گوارایی شان به کامم آتش شد...و من ایستادم و دیدم... دیدم که خورشید بر نی بود و روی خراشیدم اما از دست کاری بر نیامد...کاستی از من بود مولا...نامت برای گرفتن دست دوعالم کافیست...

  وتو ستون عرشی و عشق بر نامت استوارشد... و داغ غم بر پیشانی نه شیعه، نه مسلم ،که هر آزاده ای زده شد...دیده ام عیسوی را که به حرمت نامت در عید میلاد مسیح کام شیرین نمیکرد...من چگونه دل شیرین به زندگی کنم. حسَین بعد از تو اف بر این دنیا ! و اف بر من اگر بی تو دنیا را بخواهم...اگر بی نام تو با دنیا بسازم .

  ننگم باد ان روزی که به لب نام تو داشته باشم و به قدم راه یزیدیان را...میدانی چرا ؟؟ نمیشود تو را حتی بنام شناخت و عاشقت نشد! این را در نگاه بیگانه یی که حتی داستان عشقت را شنیده میخوانم. انقدر ذبحت به درگاه پروردگار عظیم بوده که گویی منطبق با فطرت ادمیست! نمیشود انکارت کرد! روحم فدای تو !...اما پای عمل که میرسد!!! وای ... راه تو سخت است حسین. انتخاب مداوم میان حق و باطل! میان دنیا و اخرت ! میان پول  و پل !!! شهادتت در عاشورا نبود !! تو هرروز شهید میشوی هر روزی که من پشت به اعتقاداتم؛ دست به دست دنیا میدهم تا چند صباحی را به اسایش!! بگذرانم!! شهادت تو؛ هر روزیست که من دلم را در هجوم خواسته ها گم میکنم بی انکه رنگی از خدا داشته باشند...به دنبال چه هستم؟؟ دنیا ؟؟ عقبی ؟؟؟ یادم رفته که بی معیار عاشورا نه این دارم ونه ان! یادم رفته که هیچکدام از قاتلین تو بهره ای نبرد جز رنج... و یادم رفته که هیچ زیبایی بی حسین وجود ندارد! همه را فریب میدهم غافل از این که اول خود را فریب داده ام! میدانم در راه تو بودن یعنی ازادگی اما فقط میدانم!!!

   بیا مولا امسال کاری کن که دستم به خاک کربلایت برسد! همه جا را کربلا کنم و هر روز برایت شهید شوم. بیا مولا همان کن که با دل "زهیر"  کردی! همان گونه که روح "وهب" را خریدی!! پشت درهای کربلا جامانده ام! نه دل بازگشت دارم و نه توفیق امدن بین یارانت ! مگر خودت با همان کرم مصطفایی ات دستم را بگیری! بیا دلم را بخر که هر روز، هر جا برایم کربلا باشد ! کاری کن تا هر روز جهاد کنم و در راهت کشته شوم.چنان کن که هر بار نفس امّاره ام زمزمه ای سر داد چنان بر دهانش بکوبم که بیاموزد جز نام تو نباید بیاورد!! ببین، آقا من فهمیده ام جز تو راهی برای وصال نیست! ببین، آقا میدانم هر چه هست جز عشق این خاندان پوچ است.میدان تو معیار رسیدنی! اما دستهایم قدرت انتخاب ندارد...مگر نگفتی یار میخواهی ؟؟ ببین؛ من دیوانه ی با تو بودنم! ببین ، من حسرت به دل اواره گی در ان بیابانم...من تشنه ی آن تازیانه ام که بر صورت و کمر اطفالت خورد... اقا پاهایم مضطربند برای خارهای مغیلان! من اسایش بی حسَین نمیخواهم!  دیوانه ام برای اواره گی ... مجنونم برای  این دیوانگی ... بگذار دنیا برای طالبانش باشد...من را از دنیا یک مهر از خاک کربلایت کافیست... اگر نگاهم کنی یقین مهمان دلم میشود. نگاهم کن انگونه که "حرّ "را نگاه کردی... تو سرّ جنون را خوب میدانی ... این نفس معجزه است. همه معجزه های پیامبران به کنار حسین و تو به کنار...

   خون خدا! ذبح عظیم ال محمد !! ارادت پیش کش استانت باد.

پا نوشت: عرض تشکر خالصانه از همه ی خواهران و برادران ایمانی برای دعاهای خیر و الطا فشان.انچه از محبت شما دوستان به این حقیر رسید لیاقت من نبود و شمه ای از نور الهی در وجود خود شما بود.امید انکه این سطور پیش کشی شود به منتقم عاشورا! این روز به بعد هدیه به کودکان اربابنا "حسین" علیه السلام در پایان هر مقاله صلواتی ختم کنید.

یاحق

بسم الله الرّحمن الرّحیم

السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین و علی عباس بن علی

ضمن عرض ادب خدمت تمام برادران وخواهران ایمانی ام،

   نویسنده ی این سطور عزم داشت تا ارادتش را در میان کلمات، با هم مذهبانش به اشتراک گذارد... اما حدیث نفس دغدغه شد و بار دیگر رنگی دیگر برای فریب به دنیایش زد. این حقیر هم ترسو است! عادت دارد از نفس بترسد ! کم دشمنی ندیده از این خنّاس و...بگذریم . در راستای خود سازی با توجه به برخی مسائل حادث این وبلاگ تا اطلاع ثانوی یعنی تا زمانی که تکلیف من ونفس روشن تر شود فیلتر خواهد بود.

   از همه ی عزیزانی که با اظهار لطف خود مرا مورد مرحمت قراردادند بی نهایت سپاس گزارم. برایم در این جهاد اکبر دعا کنید. چون سلاحی ندارم .فقط وحی به قلبی سست دارم و نگاهی به آیات کلام الله .

  اگر روزی قلبم هم مانند قلمم محکم شد بازمیگردم  وحدیث این روزها را مینویسم . امیدوارم در راه حق تا وصال همواره مورد عنایت حضرت دوست باشید.

  ومن الله التوفیق و الیه المستعان